Shaggy (22 november 2008)
In 2008 hadden we ontzettend last van muizen. We wonen in het bos, dus vonden we niet dat we ze moesten vergiftigen. Mijn tante zei dat de geur van een kat de muizen al buitenhoudt. Wij gingen dus op zoek naar een jonge kat in het asiel. We kwamen bij Unco-Jerry in Westerlo uit. De kitten die op de site stond, was al geadopteerd. De andere jonge kittens verstijfden en bliezen als we nog maar onze hand uitstaken... Dat zou niet goed gaan met twee Newfy’s. De dame van het asiel zei ons dat er boven nog een jonge kat zat, een maand of 5-6 oud, dat veel aandacht nodig had. Ze dacht dat het wel zou lukken met de twee honden.
Wij gingen tegen onze zin in naar boven. We deden de deur open en daar zat hij op de krabpaal ‘Miauw’ en uitgestrekt pootje. Oké, smelt... Shaggy ging met ons mee naar huis. Thuisgekomen gingen de honden even uit hun dak. De volgende ochtend lieten we de kat bij ons op schoot, zij kwamen snuffelen en klaar was kees.
Shaggy is een eigenwijze, slimme kater. Hij is enorm zorgzaam naar alles wat jong is: puppy’s, kittens, mensenbaby’s,... Een minste piepje van de baby en hij staat er bij. Ben je niet snel genoeg daar, dan komt hij je halen door hard naar je toe te rennen, rond je benen te draaien en weer hard te rennen naar waar jij moet zijn.
Hij hield de wacht bij de werpkist van Mona. Hij zat op het hoekje van de kist te kijken. Er waren kleine gaten in de zijkant en als de pups wat dichterbij kwamen, dan ging hij met z’n pootje (geen nagels!) voelen. Toen de pups wat groter en mobieler waren, was hij met geen stokken weg te krijgen van het jonge geweld. Ze hebben hem ondergekwijld, in z’n poten gehapt, hem omvergeduwd,... Als ze uitgespeeld waren, dan ging hij terug bij de werpkist zitten om zich rustig te wassen. Dan kon hij ook even slapen.
Shaggy heeft best wat problemen met z’n gezondheid gehad. Hij had, zoals veel katten, last van blaasstenen. Hij is daar twee keer voor geopereerd waarbij ze de tweede keer z’n penis hebben geamputeerd zodat hij door een grotere opening kon plassen. Sindsdien krijgt hij speciaal dieet om zo weinig mogelijk nog terug blaasstenen te krijgen.
In september 2013 kreeg Shaggy een zware klap door het overlijden van Viggo. Hij was er erg van onder de voet. Hij heeft zich er een week niet goed van gevoeld.
In 2014 kreeg Shaggy een kattenvriendinnetje. Mama en mijn broer vonden Lola in het bos toen ze pas 4 weken was. Ook hier was hij meteen verliefd op dat kleine hummeltje dat hulp nodig had. Hij heeft haar als een volleerde kattenpapa geleerd hoe ze zich moest wassen en spelen en gedragen als kat.
Toen in 2016 zijn beste vriendin en speelkameraadje Grace stierf en dan wat later Mona, sukkelde Shaggy in een soort van depressie. Het is moeilijk anders te beschrijven. Hij wist echt met zichzelf geen blijf. Hij ging sprinten van schoot naar schoot ’s avonds. Miauwde heelder dagen door. Hij had een enorme klap gekregen. Het was echt erg om te zien.
In 2017 kwam Boden bij ons. Voor Shaggy was dat meteen in orde! ’t Zijn zeker niet de allerbeste vrienden, maar hij leek echt blij te zijn dat er terug een hond in z’n leven was. Hij fleurde weer op, een tijdje toch, want na een aantal maanden ging het weer bergaf met dezelfde symptomen. De dierenarts vond niets fysieks. Hij dacht dan dat het misschien tot Shaggy was doorgedrongen dat de nieuwste hond niet hetzelfde was als de vorige en dat hij daar mentaal weer terug een knak heeft van gekregen. Shaggy werd wat meer teruggetrokken.
Nu is hij een kater van 12 jaar oud met wat ouderdomskwaaltjes. Hij kan wel eens een stukje zagen en hij is soms ineens zo aanhankelijk dat hij je bijna zou verstikken, maar hij is ook zo geweldig lief en zo geweldig knap! We hopen dat hij nog lang bij ons mag blijven!
