Verhuizen met huisdieren

Voorbereiding honden

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, zijn we half december verhuisd. De honden werden voorbereid door veel spelletjes op novelty (dozen overal in de weg, zaken die staan waar ze anders niet staan,..), optimisme en zelfvertrouwen en rust te doen. Daarnaast kregen ze ook de Prins Procare Resist Calm dat rustgevende kruiden bevat om de stress niet te hoog te laten oplopen.
De vrijdag voor de definitieve verhuis zijn de honden voor het eerst mee geweest naar hun toekomstige huis. Aan de lange leiband verkenden ze de grote weide. Dat ging goed. Rust vinden bleek wel heel moeilijk.

Voorbereiding katten

Onze katten werden op de verhuis voorbereid met eigen plekjes. Eigen gemaakt door wat extra valeriaan en catnip. Ze zouden lang in de transportboxen moeten zitten, dus ook daar begonnen we op te trainen. Voor Lola was dat niet zo moeilijk, voor Shaggy wel. Hij moet regelmatig in dat bakje om naar de dierenarts om pijnlijke onderzoeken te laten doen. Hoewel ik hem vroeger regelmatig in z’n bakje meenam naar de bakker of de slager (niet te lang, dus), had ik dat de laatste maanden wel wat verwaarloosd.
De katten kregen dus hun eten voor de transportbakjes en daarna erin. Na een paar dagen gingen ze er vanzelf in. Geen probleem! De transportbakjes bleven gewoon staan in de ruimtes waar ze het vaakst zijn.

Verhuisdag honden!

Voor de dag van de verhuis besloten we de honden in het oude huis in de keuken te laten met bench, verhoogd bedje, speelgoed en kauwbeentjes. De deuren rond de keuken gingen op slot met een papier op de deur ‘Beware of the dogs – deur gesloten houden aub – Sleutel bij Xana’. Dat deden ze fantastisch! Echt waar!
De verhuismannen waren weg. De honden konden buiten roefelen en gingen dan mee de auto in. Benches, verhoogde bedjes, speeltjes en kauwbeentjes gingen ook allemaal mee. Boden wilde de auto niet graag in. Brooklyn is wel vijf keer in en uit de auto gesprongen vooraleer hij erbij kwam. Rustige autoreis. Vooral Brooklyn heeft wat geslapen, Boden weinig tot niets.
Aangekomen aan het nieuwe huis, gingen ze aan de leiband in de schuur. Daar hadden we hun hondenhok recht gezet, zodat ze veilig en vertrouwd zaten. Daar gingen dan de benches, verhoogde bedjes, speeltjes en kauwmateriaal ook in. Schuurdeuren op slot en ook weer hetzelfde papier erop geplakt. Daar hebben ze wel wat geslapen. Geen kik gehoord, tot mijn tante en oom met hun auto vertrokken aan de schuur, dan heeft Boden zich laten horen.
De verhuizers en hulpvaardige familieleden waren weg en dan konden Boden en Brooklyn aan de snuffel. Benches werden opgezet in de keuken, zodat ze daar meteen terug naar een veilige plek konden.

Verhuisdag katten!

De dag van de verhuis hebben we de katten in de badkamer gezet met hun vertrouwde speeltjes, kattenbak en krabpaal. Deur op slot en een brief op de deur ‘Beware of the cats – deur gesloten houden aub – sleutel bij Xana’.
Wanneer de verhuizers weg waren, kregen de katten een lekker snoepstokje in de transportbakjes. In de transportbakjes lagen handdoeken die eerder ook al met valeriaan en catnip waren besprenkeld. Ze gingen bij Aaron op de achterbank vastgegespt. Een matatabistokje tijdens de autorit hield hen beide vrij rustig. Lola heeft wel wat gejammerd. Gek, want dat hadden we van haar niet verwacht!

130843930-232656371544767-906769814872553801-o

De ‘Aftermath’: hondeditie!

Hoewel er veel voorbereiding had plaatsgevonden, was het blijkbaar niet helemaal voldoende. Boden en Brooklyn hebben beide drie dagen amper iets gegeten. Dat maakt ook dat ik hun kruidenvoer dus niet kon geven. Ik heb dan besloten om er pap van te maken. Met wat warm water eroverheen. Dat lustten ze wel, in kleine beetjes. Brooklyn mag met haar darmproblemen niet te lang zonder voedsel zitten, dus kreeg ze ook andere, minder gezonde dingen... Om hen te trainen, heb ik dan maar van die vettige snoepjes gekocht. Die vonden ze wel lekker. Binnenshuis ging dat goed, buitenshuis nog niet. Niet zo erg, alles op z’n tijd.
Na drie dagen van amper een maaltijdje binnen, heeft Boden zijn knop omgedraaid: hij had nu toch wel echt honger. Met versvoeding lukt het wel goed. Hij krijgt altijd een mix van vers vlees en geperste brokken, al was nu de verhouding naar iets meer vers vlees. Kan geen kwaad, is alleen voor ons wat duurder, natuurlijk.
Brooklyn begon ook terug appetijt te hebben, maar zij heeft veel meer last van de verhuizing. Ze was eerder een rustige hond, nu is ze hyperactief. Ze steelt alles wat ze kan vinden en bijt het ook kapot. Voorheen pakte ze weleens iets, maar dan lag dat gewoon in één geheel nog op haar bedje. Nu bijt ze alles aan flarden. De timing is natuurlijk middenin haar puberteit, daarnaast is het voor haar de tweede verhuizing in iets meer dan 6 maanden. En als je haar ‘verhuis’ van de straat naar het asiel meetelt, de derde in 10 maanden. Ik geef haar dus wel wat krediet om te wennen. We zijn ondertussen twee weken verder en de rust keert langzaamaan weder. Ze heeft wel nog echt extra ondersteuning van ons nodig. Lang alleen laten gaat niet. Echt niet. Ze heeft een spijl van de bench kapotgetrokken, zo erg is het nu. Ja, ze gaat heel graag in de bench, maar het alleen-zijn is voor haar nu echt te moeilijk. Daar moeten we dus mee aan de slag!
Ik heb andere voeding besteld van Prins dat verrijkt is met Schüsslerzouten. Die celzouten hebben mij persoonlijk ook heel veel geholpen met zenuwpijn, dus extra ondersteuning is extra welkom. Ik ga ook met de verdamper van Adaptil aan de slag. Dat is een tijdelijke oplossing en er moet altijd getraind worden! Ik denk gewoon dat ze dat extraatje ook nodig heeft. Dat het ook op Boden effect heeft, is ook voor hem een voordeel en zeker niet schadelijk.
Kijk, persoonlijk zou ik liever zonder verdergaan, maar ik denk dat het voor Brooklyn nu echt nodig is. Ze vindt moeilijk rust en heeft een enorme vernielzucht, waar ze eerder nooit iets heeft kapot gedaan. Puberteit speelt mee, maar de verandering van omgeving is duidelijk moeilijk voor haar. Ondersteuning is dus echt nodig. Tijdelijk! Daarnaast moet training mogelijk blijven en dat kan perfect met dit type hulp.

De ‘Aftermath’ – kateditie!

Lola en Shaggy voelden zich vrij snel thuis. Ze hebben geen blijk gegeven van angst of veel stress. Een beetje stress zeker wel, maar helemaal niet veel. Ze gingen heel snel hun eigen kattenkamer inspecteren. Alles wat erin staat, is bekend voor ze. Valeriaan en catnip werden uitgestrooid over hun bedjes en krabpalen, zodat ze zeker iets rustgevends hadden. Een dag hebben ze in de kattenkamer met de deur op slot doorgebracht, maar langer was echt niet nodig. De uitspraak ‘curiosity killed the cat’ is voor de onze echt heel erg van toepassing. Ze zijn soms zo nieuwsgierig dat ze zichzelf in gevaar zouden brengen. Gelukkig zijn wij er om hen te begeleiden zodat ze veilig blijven.
Ze lijken veel minder stress te ervaren nu ze niet meer met de honden in contact zijn geweest. Ze zitten hoofdzakelijk boven, waar ze toegang hebben tot hun eigen kattenkamer met alles erop en eraan. De kamer moet nog wat finishing touches krijgen, maar daarnaast is ze wel al helemaal catproof.
Ze hebben allebei steeds goed gegeten, zonder pauze. Iets wat ik voor Shaggy niet had verwacht. Ik had gedacht dat hij toch een dag van z’n eten af zou blijven. Ik ben blij dat het niet zo was!
Spelen doen ze allebei ook veel meer dan vroeger, vandaar dat ik aanneem dat hun stressniveau algemeen dus wat lager is. Vooral Shaggy is terug heel speels en dat was hij lang niet. Hij voelt zich duidelijk goed in z’n vel.
Buiten mogen ze hier (nog) niet. Er zijn in onze nieuwe buurt ook enorm veel zwerfkatten, echte boerderijkatten. Vaak niet ingeënt, dus. Voor onze kattenschatten vinden we dat dus een beetje gevaarlijk. We hebben een oude grote volière die we tegen de lente plannen om te toveren tot een veilige kattenren. Zo kunnen ze genieten van de buitenlucht op een veilige manier. Voor Shaggy wordt het sowieso toch te gevaarlijk om lang buiten te zijn gezien zijn leeftijd. De voorbije zomer ging hij eigenlijk ook nooit ver en lag hij vaak gewoon in het zonnetje. Helaas met een aantal oversteekpogingen over de drukke straat. Hij is niet zo snel meer en we hebben het meer dan eens kantje-boordje zien zijn, dus ook in het oude huis ging hij nu niet meer buiten.
Lola is dan weer een echte killer en kwam telkens thuis met muizen en vogeltjes. Dat willen we nu ook mee vermijden, door haar in de ren buiten te laten zijn. De plannen voor de kattenren zijn zo goed als klaar en dus als het weer wat beter wordt in de lente zullen we eraan beginnen om het op punt te zetten. Ik kan niet wachten om het resultaat met jullie te delen!



Dit is dus ons verhuisverhaal waarvan ik hoop dat jullie er enkele dingetjes uit halen. Het is oké om niet alles in één keer juist te hebben en te doen, dat kan niet. Er zijn dingen die ik had onderschat en dingen die ik gewoon anders had ingeschat. Verrast word je altijd tijdens en na zo’n verhuis, op goede manieren en op minder goede manieren. Het wilt niet zeggen dat er niks meer aan te doen is, het wilt zeggen dat sommige zaken een andere aanpak van je vragen dan anders.
Indien je hier vragen over hebt, aarzel niet me te contacteren via woef@k9campus.be.



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop