Mijn hond kan (niet) alleen zijn!

Verlatingsangst of verlatingsgerelateerd gedrag...
Wat is het? Wie heeft het? Hoe weet je zeker dat er (n)iets aan de hand is?


Wat is verlatingsangst of verlatingsgerelateerd gedrag?
Honden met verlatingsangst ervaren paniek, angst, enorme stress als ze alleen worden gelaten. Ze ervaren dat vaak in zo'n danig mate dat ze niet rustig kunnen zijn vooraleer hun baasje terug binnenkomt. Er is dan vaak een explosie van geluk te zien om een tijdje later echt te 'crashen' en in slaap te donderen. Deze honden achtervolgen hun baasjes ook vaak als ze door het huis wandelen, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. 
Ik spreek graag over een verlatingsgerelateerd gedrag omdat verlatingsangst heel stereotieperend is: het is de hond die tijdens afwezigheid van het baasje de sofa in confetti veranderd en de hele tijd blaft, jankt of piept, maar het kan écht wel heel anders zijn ook en er veel minder ernstig uitzien, maar ook even ernstig zijn. Het kan dan ook heel veel verschillende proporties aannemen: van continu blaffen en janken tot in een hoekje tegen de deur aanhangen (verlatingsverdriet)... Twee extremen, maar ik zie ze beide heel vaak. 
Een verlatingsgerelateerd probleem kan een onderliggend probleem zijn voor ander afwijkend gedrag, soms vaak zonder dat eigenaars iets door hebben.  
Om het voor eens en voor altijd eruit te hebben: het is niet omdat je hond niets kapot doet tijdens alleen-zijn dat hij zich volledig comfortabel voelt. 
Verlatingsgerelateerde problemen zijn echt en moeten worden aangepakt, liever nu dan later. 

Wie heeft het?
Er zijn honden met een meer uitgesproken predispositie: honden in een éénpersoonsgezin, honden met een asielverleden, honden met een zwaar verleden (bv mishandeling, verwaarlozing). Het betekent echter niet dat deze honden sowieso een verlatingsprobleem hebben. Het zijn wel risicofactoren waar bij mij de vlaggetjes al omhoog gaan en waarbij ik absoluut wil hebben gecheckt of er daar geen probleem zit. 

Hoe weet je dat er (n)iets aan de hand is?
Het eenvoudigst is om het te filmen. Film het 15 à 30 minuten en laat het beoordelen door een professional. Na ongeveer een kwartiertje film heb ik meestal genoeg info om te zien of een hond last ondervindt van alleen-zijn of niet. Na een kwartier à halfuur zou een hond in principe moeten settlen en kiezen voor rust, gebeurt dat niet, dan moeten we omgevingsfactoren in acht houden en bekijken wat de hond precies doet. Soms is het overduidelijk: kussens worden meteen gesloopt, deuren worden bekrast,... Soms is het veel moeilijker: hond gaat zitten, met z'n kop naar de deur en legt geen moment de kop neer om te rusten. Is er veel lawaai buiten? Loopt er nog iemand rond in de tuin?... Dat zijn allemaal factoren waar dan rekening mee moet worden gehouden en dan moeten we regelmatig terug filmen om een nieuwe beoordeling te doen. 
Wat soms nog een rol speelt, is wat de activiteit van de hond was vooraleer hij alleen werd gelaten: heeft hij gewandeld/gespeeld/getraind of is hij juist even gaan plassen en dan weer terug naar binnen gekomen? Het energieniveau zal bij de laatste hond nog veel hoger liggen dan bij de eerste hond. 

Verlatingsangst of verveling?
Andere belangrijke factoren: hoe lang zit de hond alleen? Begint hij meteen met het slopen van de kussens, deuren, sofa,... dan hebben we hoogstwaarschijnlijk te maken met verlatingsproblemen, maar zit de hond 4u alleen en begint hij niet in dat eerste halfuur deze zaken te doen, maar pas na 3,5u, dan heeft het met verveling te maken. Dat kan je alleen maar weten als je het filmt. Je mag er niet zomaar van uit gaan, dat je hond zich verveelt en dan zaken kapot maakt als je dat niet zeker weet. Verveling is namelijk veel makkelijker en sneller aangepakt dan een werkelijk verlatingsprobleem.

Wat te doen bij verlatingsangst bij de hond?
Eén gouden tip: wees onvoorspelbaar. 
Daar doe je al een hele hoop mee! Pak sleutels en leg ze ergens anders, doe je schoenen aan en doe de afwas,... Dat soort dingetjes.
Laat je bijstaan door een professional met kennis van zaken om dit probleem gericht aan te pakken. Zeker als er ook andere problemen bij je hond spelen. Als dat het geval is, weet dan dat als je de verlatingsproblematiek niet aanpakt, je de rest ook niet oplost. Zo simpel is het, helaas. Niet alleen kunnen zijn, komt als een hele emmer binnen in de stressemmer, niet als shotglaasjes. Daarom moet je daarmee aan de slag! 

Kan jij je voorstellen dat je écht heel bang bent als je alleen bent? Dat je denkt dat nooit nog iemand naar je terugkomt? Dat je je geliefden niet meer terug zal zien? Dat je je fundamenteel onveilig voelt?
Stel je je deze emoties eens heel even voor met gesloten ogen. Voel jij je hart ook sneller kloppen? En voel je je adem stokken?
Zo voelt jouw hond zich ook als hij alleen wordt gelaten en daar (nog) niet mee om kan. Het is dus essentieel om daar iets aan te doen. 

Ik wil jou en je hond hier heel graag bij helpen. Aarzel niet een mailtje te sturen naar woef@k9campus.be of te bellen naar 0499118169. Bij twijfel, maak een filmpje en stuur het me op. Ik beoordeel altijd op een eerlijke manier en zoek niet iets wat er niet is.


Anekdote
Tot slot wil ik je nog graag een anekdote vertellen over mijn eigen honden. 
Brooklyn was heel luidruchtig in haar bench als ze alleen werd gelaten, maar dat was ze niet altijd... Dat was dus raar. Soms hoorden we haar tot op straat, soms helemaal niet. Soms kwam ze ons met een 'stresskop' begroeten als we terug waren, soms kwam ze slaapdronken uit de bench. Ik wilde weten wat er precies aan de hand was. Voor de rest had ze geen symptomen van een verlatingsprobleem: wij konden heel makkelijk zonder achtervolging naar boven, naar het toilet, naar buiten, in een andere kamer,... geen enkel probleem. Ik had dus vandaar niet echt het vermoeden dat ze een probleem had met alleen-zijn. Toch wilde ik het zeker weten. 
Ik zette de camera op haar bench. 
De eerste keer: 100% blaffen, janken, piepen, tegen de bench opspringen, proberen het deurtje te openen. 
De tweede keer, volgende dag: Binnen de minuut stil en slapen. 
Dit is niet consistent met een verlatingsgerelateerd probleem. Ik ging na wat we met haar hadden gedaan voor ze alleen werd gelaten. Ik schreef alles op en filmde haar een week lang telkens wanneer ze alleen was. Het bleef zoals de eerste twee keren: wisselvallig. Toen viel me op: als ik vlak voor ze alleen werd gelaten met haar had getraind en haar mentaal moe had gemaakt, dan sliep ze zonder enig probleem. Had ik een paar uur tussen activiteit en alleen laten, dan was het oorlog in de bench. 
Zo wist ik dus zeker dat ze geen verlatingsprobleem had, maar een vervelingsprobleem, eigenlijk zelfs eerder een beetje een 'protest'probleem. Ik zorg nu dus dat ze iets te doen heeft gehad vlak voor ze alleen wordt gelaten. Ze heeft nu nooit nog blafconcertos als ze alleen is. Ik film regelmatig, maar niet altijd.

Nog een extraatje: een hond met een verlatingsprobleem heeft er meestal geen baat bij een andere hond erbij te hebben. Verlatingsangst is meer gelinkt aan mensen, niet zozeer aan dieren.



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop