Mijn grootste fout tov mijn honden...
Hun castratie.
Ja, bij beiden zou ik willen dat ik terugkon naar hun leven vòòr castratie. Want ja, wat Brooklyn heeft meegemaakt, is wel degelijk ook een castratie en geen sterilisatie.
Het verschil tussen castratie en sterilisatie
Castreren: het verwijderen van de zaadballen of eierstokken
Steriliseren: het onderbreken van de zaadleiders of eileiders
Zowel castreren als steriliseren kan bij beide geslachten. Het is geen sterilisatie bij een teef en castratie bij een reu. Het is meestal bij allebei een castratie.
Er is dus wel degelijk een verschil. Bij castratie ontsex je de hond, wat wil zeggen dat één of meerdere geslachtsspecifieke eigenschappen worden verwijderd. De hormoonhuishouding wijzigt volledig. De hond is 'ontsext' waardoor hij/zij geen specifieke geslachtsgeur meer heeft. De identiteit van de hond wordt dus gewijzigd.
Bij sterilisatie maak je de hond onvruchtbaar, hij kan niet meer zwanger maken, zij kan niet meer zwanger worden. Daar eindigt het verhaal van sterilisatie, want qua hormoonhuishouding blijft alles hetzelfde.
Graphic: Pascalle Roulaux, BSc Diergeneeskunde en MSc Dierwetenschappen
De feiten
Er zijn de afgelopen tientallen jaren heel veel studies geweest naar castratie en de gezondheidseffecten. Uit die studies blijkt nu dat wat ons vaak in de dierenartspraktijk wordt verteld, niet steeds klopt: castratie helpt alleen om geslachtsspecifieke kankers te voorkomen, niet al de rest. Wat er niet wordt bij verteld, is dat geslachtsspecifieke kankers eigenlijk de makkelijkst te behandelen kankers zijn… En dat die kankers meestal pas tot ontwikkeling komen als de hond in kwestie ouder is dan 5 jaar. Dan heeft de hond al 5 jaar de tijd gehad om volledig uit te groeien en genoeg hormonen binnen te krijgen om een stabiel leven te leiden zonder klachten.
Daarnaast blijkt nu dat castratie kan worden gelinkt aan kankers die helemaal niet makkelijk te verhelpen zijn, zoals bot- en lymfeklierkanker. Ook andere ziekten zoals dysplasie (elleboog, heup), ligamentrupturen en obesitas kunnen aan castratie worden gelinkt.
Ziekten van deze tijd
De studie van dr. Clara Goh in de VS maakt duidelijk dat de ‘moderne’ ziekten waar onze honden tegenwoordig mee te maken krijgen, de ziekten zijn die terug te brengen zijn tot castratie: obesitas, cranial cruciate ligament (CCL) ruptures, heupdysplasie, verschillende types kanker, urineverlies, incontinentie en blaasontstekingen.
Orthopedische problemen
Vroege castratie leidt bij veel middelgrote tot grote rassen tot het laattijdig sluiten van de groeischijven tussen de botten. Dit zorgt ervoor dat de botten langer worden. Als je mijn Boden ziet, dan zie je dat hij typische castratenbenen heeft. Hij staat op hoge stelten. Hij werd gecastreerd op de leeftijd van ongeveer 10 maanden. Dat is vééééél te jong. Maar ik wist toen niet beter.
Brooklyn is later gecastreerd, op 1,5 jaar oud, maar nog steeds te jong in mijn ogen. Ze had veel meer hormonen moeten krijgen om steviger te worden.
Uit de studie van Goh blijkt dat jongcastratie het risico op orthopedische problemen vertwee- tot vervijfvoudigd! Dat is waanzinnig veel! En dat is ook een heel duidelijk indicator om je middelgrote tot grote hond niet te laten castreren, zeker niet op jonge leeftijd.
Kankers
In de studie, die over 40 jaar aan data bevat, staat ook te lezen dat de kans op lymfeklierkanker en mastceltumoren vertwee- tot verviervoudigt na castratie.
Ook dat is waanzinnig veel. Deze types kanker zijn veel moeilijker te behandelen omdat ze vaak agressief zijn en te laat worden ontdekt.
Uit een studie met Rottweilers bleek dat de kans op het ontwikkelen van botkanker 1 op 4 werd na een castratie.
In een langere studie, tussen 1980 en 1994, werd duidelijk dat het risico op botkanker verdubbelt na castratie. De kans op blaastumoren verdriedubbelt.
Gedrag
Ook gedrag gaat er niet op vooruit na een castratie. Dat wordt vaak wel beweerd en geloofd. Helaas is er niets verder van de waarheid dan dat!
Je moet je voorstellen dat testosteron je een duidelijk gevoel van zelvertrouwen en optimisme geeft. Als je de teelballen bij een reutje weghaalt, haal je zo goed als alle testosteron weg! Daaaag, zelfvertrouwen…
In een studie met Vizsla’s uit 2014 blijkt een grote toename in geluidsfobieën, agressie, verlatingsangst, onzekerheid, hyperactiviteit en angstbijten.
Rustiger wordt je hond er ook zeker niet van. Een rustige hond dat ‘kweek’ je zelf, door hem op te voeden en aan te leren rustig te zijn in huis. Dat duurt even, maar het loont.
Sterilisatie boven castratie
Mijn boodschap met dit verhaal is, laat je niet zomaar een castratie aanpraten. Vraag de optie tot sterilisatie, waarbij dus het geslacht van je hond intact blijft, maar hij/zij zich niet van reproduceren. Het enige grote probleem is dat veel dierenartsen hier niet toe worden opgeleid. Zij leren wel de castraties uitvoeren, maar niet de sterilisaties… Dus het is soms even zoeken naar een dierenarts die dat kan en wilt doen. Volhard! ;)
Nog beter is gewoon niet ingrijpen en zorgen dat je reutje niemand zwanger kan maken en je teefje niet ongewenst zwanger kan worden.
Chemische castratie
Chemische castratie is voor mij een absolute no-go. Je spuit chemicaliën in het lijf van je hond waarvan nog niet 100% bewezen is dat ze 100% veilig zijn. Glyfosaten worden ook nog steeds gebruikt op onze groenten op de velden terwijl we 100% zeker zijn dat ze kanker veroorzaken (ter duiding). Chemische castratie verhelpt bijna nooit ongewenst gedrag. Op één geval na, ken ik geen enkele hond die erbij gebaat was. Het helpt zeer zeker niet voor agressie. In studies blijkt dat het voor hyperactiviteit een deel van de oplossing zou kunnen zijn, maar mij ga je dat echt nooit horen aanraden.
Chemische castratie geeft ook geen gelijk effect als een volledige castratie, het is dus geen ‘oefen-castratie’ zoals dan soms wel eens wordt gezegd.
Wat met asieldieren?
Mijn honden moesten per contract worden gecastreerd. Maar ze zijn nu 7 en 4 jaar bij mij en nooit heeft er nog een haan naar gekraaid. Ik heb ze braafjes laten castreren, terwijl ik dat in mijn hart niet echt wilde. En nu ik weet wat er eigenlijk voor effecten zijn, zou ik wensen dat ik dat nooit had gedaan. Maar dat is te laat…
Ik heb voor Boden en Brooklyn tal van honden gehad die niet gecastreerd waren. Zij werden altijd aan de lijn gehouden en als ze los konden, gingen de teven niet als ze loops waren en de reu niet als er een loopse teef in de buurt was. Dat is de logica zelve voor mij en voor ons gezin.
Maar ik weet dat niet iedereen even verantwoord hiermee omspringt… Helaas. Daarom de oproep, als je iets moet laten doen voor je hond, doe het verantwoord en kies voor een sterilisatie. Vraag ook of je dierenarts goed begrijpt wat je bedoelt zodat je niet ‘per ongeluk’ (omdat het makkelijker is) toch een gecastreerde hond terug meekrijgt. Vooral bij teven wil je voor een laprascopische steriilsatie gaan, zo blijven de eierstokken zitten. Bij reuen zou je de teelballen nog steeds in de balzak moeten zien en voelen.
Crytorchidie
Dat is wanneer een teelbal niet is ingedaald in de balzak. Deze teelbal moet worden verwijderd, want hij zit in de buik. Dat wilt zeggen dat hij veel te warm zit en dus ook geen goede hormoon- en zaadproductie heeft. Laat enkel die bal verwijderen en daarnaast de zaadleider doorknippen, zo wordt je hond ook gesteriliseerd en behoudt hij de andere teelbal.
Een cryptorchidie-operatie is een lange operatie vooral als men niet goed weet waar de teelbal zich precies bevindt. Deze kan er ook heel anders uitzien als wanneer het een normale teelbal is. Daarom wordt in principe ineens ook de volledige castratie uitgevoerd, maar vraag steeds enkel om de reu steriel te maken en niet te castreren owv de hierboven besproken risico’s.
Castratie op latere leeftijd
De meeste geslachtstumoren bij reuen en teven worden pas na de leeftijd van vijf jaar gezien. Het kan daarom zinvol zijn om te anticiperen op kankers en je hond vanaf de leeftijd van 5 jaar te castereren. Het gedrag is gevormd en de hormonen hebben de kans gehad om de hond volledig te doen uitgroeien zoals het hoort, waardoor de side effects van een castratie dan minimaal worden.
Veranderd van gedachten
Het hoeft je niet te verbazen waarom ik zo’n ontzettende spijt heb van de castratie van mijn twee (grote) honden…
Brooklyns heupdysplasie is waarschijnlijk (deels) te wijten aan de castratie.
Bodens perianale fistels zijn 100% te wijten aan de castratie. Geen teelbalkanker, maar wel fistels. Veel moeilijker te behandelen en ontzettend pijnlijk…
Boden is twee maanden na zijn castratie volledig veranderd van zelfzekere jonge hond die overal mee naartoe ging naar bange wezel die niets meer durfde… Vooral daarom heb ik ontzettend veel spijt van zijn castratie.
Brooklyn was altijd al een bangere hond, na de castratie is dat erger geworden, maar niet in een zo grote mate dat het echt veel had uitgemaakt. Bij haar castratie waren we haar wel bijna kwijt omdat ze zoveel bloed had verloren. Daar draagt ze ook nog steeds de gevolgen van in de vorm van een chronisch ijzertekort.
Heb je hier vragen over of twijfel je over wat je zelf moet doen? Aarzel niet om contact op te nemen: woef@k9campus.be
Referenties en bronnen:
- Aging Cell, December 2009
- dvm360, December 5, 2009
- Torres de la Riva et al. (2013) Neutering Dogs: Effects on Joint Disorders and Cancers in Golden Retrievers. PLoS ONE
- Zink, MC et al, Journal of the American Veterinary Medical Association, February 1, 2014, Vol. 244, No. 3, pp 309-319
- Hart, B et al. (2016), Neutering of German Shepherd Dogs: associated joint disorders, cancers and urinary incontinence. Veterinary Medicine and Science
- Clinician's Brief, August 2016
- PLOS ONE, July 14, 2014
- JAVMA. 2007 Dec 1;231(11):1688-91
- JAVMA. 2008 Jun 15;232(12):1818-24
- Clin Orthop Relat Res. 2004;(429):301-305
- PLoS One. 2013;(8)2:e55937
- Cancer Epidemiol. 2009:591753
- JAAHA. 2011;47:210-216
- Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2002 Nov;11(11):1434-40
- Vet J. 1998 Jul;156(1):31-9
- JVIM. 1992;6(3):145-153
- JVIM. 2003;17(2):136-144
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.