Loslaten van een ideaal werkt bevrijdend

Wat bedoel ik daar mee? Iedereen heeft een bepaalde verwachting van de hond die hij/zij aanschaft of adopteert. Soms stel je vast dat wat je zou willen dat je hond kan, eigenlijk niet goed lukt. Ik heb het dan over gezellig mee op een terrasje gaan zitten, meelopen aan de fiets, alle dagen 5km wandelen, overal mee naartoe gaan,... Ik heb het minder over posities als zit, lig, blijf of impulscontrole bij voer of speeltjes. 


Wat gebeurt er als die verwachting niet kan worden ingelost? Of je merkt dat het niet goed gaat? Je kan verschillende dingen doen: 
1) je brengt je hond terug naar waar hij vandaag komt of je geeft hem af in een asiel.
2) je traint je hond om beter met situaties om te kunnen gaan. 
3) je geeft zelf je droom op. 

De eerste keuze is niet evident. Het is een keuze die mensen soms (moeten) maken omwille van die verwachtingspatronen en/of situaties die onhoudbaar zijn. Ik vind wél dat dit een weloverwogen beslissing moet zijn én dat alle mogelijke opties moeten zijn geprobeerd vooraleer je beslist dat een hond beter af is bij iemand anders. 
Bijvoorbeeld met situaties met baby's en kinderen wordt dit soort beslissingen vaak heel snel genomen, zeker in het geval de baby na de hond kwam. Dit zijn vooral emotionele beslissingen en laat dat nu net zijn wat je moeilijk kan wanneer je net een baby in huis hebt. Je bent uitgeput en hebt algemeen het gevoel dat je niks nog juist doet. Dan de emotioneel zware beslissing nemen om een hond te herplaatsen, is écht geen goed idee. Alles is verstoord: je nachtrust, je routine, je huis is in chaos, je eet misschien minder goed... .
Laat je helpen door een professional geschoold in hond en kind om de hond zo veel als mogelijk voor te bereiden op de komst van de baby of om in geval van problemen de situatie te verbeteren. Alleen daarna kan je een geïnformeerde beslissing nemen om je hond al dan niet te herplaatsen.

De tweede keuze is de meest evidente keuze: je traint je hond om beter voorbereid te zijn op wat je verwacht in bepaalde situaties. Als je daar een professionele trainer voor nodig hebt, dan let je best op de kwalificatie dat de trainer kan voorleggen en of hij/zij positief traint. 
In training kruipt veel tijd. Kies een trainer waarmee het klikt en die je vertrouwt. Bekijk de expertise van de trainer op hun website, social media en maak een doordachte keuze.

De derde keuze is ook een evidente keuze, maar eigenlijk niet wat je wilt. 


Wat je wilt, is een combinatie van 2 en 3. We kunnen honden voor veel situaties trainen, maar soms moeten we ook rekening houden met de persoonlijkheid en de aard van 't beestje. Wij zijn ook allemaal verschillend als mens: er zijn huismussen en er zijn sociale vlinders, er zijn introverte mensen en extraverte, er zijn babbelaars en er zijn stille genieters, optimisten en pessimisten,... 
Dat is bij honden net zo! Er zijn honden die iedereen leuk en aardig vinden en er zijn er die iedereen wantrouwen. Heeft het te maken met hun achtergrond? Dat kan. Heeft het te maken met trainingsniveau? Ja, dat kan ook. 
Het kan met zoveel te maken hebben... Heeft het nut om de oorzaak altijd te achterhalen? Volgens mij niet. Je hebt nu eenmaal persoonlijkheden en ja, die kunnen worden gevormd door het verleden, zeer zeker, maar soms 'zit het in het bloed'. 
Kijk maar eens na bij jezelf: je bent misschien een heel stil, introvert persoon. Zijn je ouders dat dan ook? Of tenminste eentje? Waarschijnlijk wel! 

We gaan dus trainen om onze hond meer aan ons verwachtingspatroon te laten voldoen, maar we gaan ook onze verwachtingen een beetje moeten bijstellen. 
Ik geef je het voorbeeld van onze hond, Boden. Hij werd op 7 maanden geadopteerd uit Spanje. Geen achtergrond. Ik dacht: ik neem hem overal mee naartoe, hij gaat de wereld zien,...
Al snel bleek dat Boden nogal pessimistisch in het leven stond. Hij wantrouwde mensen, had nog nooit een fietser gezien, ging het liefst achter alles wat bewoog achteraan... 
Daar hebben we met de hulp van de trainingen die ik heb gevolgd, heel hard aan gewerkt. 
Hij gaat regelmatig mee naar het rusthuis waar mijn grootmoeder woont. De mensen daar zijn meestal rustig en dan is hij zelf ook rustig. Niemand komt zomaar op hem afgelopen en hij kan zelf beslissen bij wie hij even wilt buurten. Da's ideaal voor hem! 
Hij gaat soms ook mee naar de dierenwinkel. Op tijdstippen dat ik weet dat het niet al te druk zal zijn en ik dus vrij makkelijk kan voorkomen dat iemand hem zomaar begint te aaien. 
Hij gaat vaak wandelen, maar niet alle dagen. Dat geeft hem te veel indrukken. Hij kan de ene dag perfect 3 honden passeren, maar de volgende dag geen enkele. Hetzelfde geldt voor fietsers. Fietsers op straat dat kan perfect, maar mountainbikers in het bos, dat vindt hij nog altijd raar. De ene keer lukt het wel heel goed, de andere keer helemaal niet. Het voordeel met de training is dat ik kan inschatten wanneer hij een 'goede' of 'slechte' dag heeft. Dat is ook wat ik mijn mensen met hun honden graag aanleer. Dat gaat niet op 1-2-3, maar gaandeweg leren ze te zien wat hun hond die dag wel of niet nodig heeft. En is dat niet geweldig: zorgen dat je hond het gewoon bijna 100% naar z'n zin heeft bijna 100% van de tijd? 

Als het gebeurt dat Boden een slechte dag heeft en dus vindt dat hij naar die hond moet blaffen of proberen achter die fietser aan te gaan, dan laat ik het nu los. Dat heeft me tijd gekost om dat te kunnen, dat geef ik grif toe. 
Het gebeurt en dan manage ik zo goed mogelijk met een beetje strooivoer, wat AMB en wegleiden van A naar B,... Is het over, dan zorg ik dat hij een beetje snuffeltijd krijgt, zodat hij zijn stressniveau terug naar beneden haalt. Daar werk ik met mijn mensen en hun honden ook graag aan: zorgen dat als het misgaat ze 1) kunnen managen en 2) zorgen dat hun hond zijn stressemmertje een beetje leger maakt, zodat hij nog op een acceptabele manier naar huis kan gaan. 
Management = training! Je zorgt er met de afleiding die je voorziet voor dat de eerste afleiding iets minder groot wordt. Sommige honden kunnen je vragend beginnen aankijken: "wanneer komt mijn strooivoer zodat ik kan snuffelen en niet naar die hond/fietser/jogger moet kijken?" Dus ja, ze zijn getraind om jou te laten zien wat ze nodig hebben. Als jij het begrijpt, dan betekent dat een geweldige relatieboost! 

Loslaten van dat verwachtingspatroon werkt voor jou als baasje bevrijdend, maar ook voor je hond: hij wordt niet meer in situaties gebracht die hij niet graag heeft of leuk vindt, waardoor jij niet mer gestresst raakt dat het niet lukt met je hond. 



Heb je vragen voor mij? Stel ze gerust! 

Groetjes,
Xana




Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop