Dagboek van Brooklyn - 4 juni 2020

Vanmorgen zijn de baasjes vroeg wakker. Xana gaat met Boden meteen wandelen nadat we ons eerste plasje hebben gedaan.

Ik blijf bij mama en Aaron. Wat mis ik Boden! Ik spring op tegen de deur en kruip op de ‘hondenbak’ (dat is zo’n bak waar de mensen allemaal hondenspullen in bewaren). Oei, dat mag niet. Ik wil ook meeeeeeee!!!

Boden komt terug thuis. Hij krijgt een voerpuzzel en dan mag ik mee gaan wandelen. Joepie!! Of toch niet... Oh nee, moet ik helemaal alleen? Helemaal alleeeeen mee? Dat kan toch niet?! Oh nee! Net voorbij de poort merk ik echt dat ik en Xana helemaal alleen zijn. Waaaat? Xana geeft me voertjes wanneer ik rustig ben. Ik ben wel rustig, maar ik ben ook bang en op m’n hoede. We wandelen helemaal niet ver. Ik blijf rustig naast Xana wandelen, dan krijg ik voertjes. Da’s lekker en leuk. Een auto komt voorbij, voertje, een andere auto komt voorbij, nog een voertje,... Leuk! In het bos alleen vertrouw ik het niet. Nee, ik wil terug. Xana haalt de speeltjes die ik thuis heel leuk vind uit haar rugzak. Nee, ik wil er niet mee spelen hier. Ik snuffel en ik staar en ik snuffel en ik staar en ik kijk weg. Ik krab, ik schud, ik ben onzeker. Ik maak een gekke bokkesprong. Ik wil hier weg. Ik wil naar huis. Waarom zijn we hier alleeeeeen? Ik ruik Bodens spoor hier! Kom, we gaan terug! Ik wil terug!!!!!

Xana begrijpt me en we gaan terug. Er staat een bank aan de ingang van het bos. Xana gaat er even op zitten. Ik ga naast haar zitten. Oké, wat doen we hier? Thuis is ginder, toch? Ik krijg nog voertjes. Ik ben kalmer dan daarnet. Ik krijg er voertjes voor.

Richting thuis trek ik aan de leiband. Ik wil zo snel als mogelijk naar huis! Ik wil naar huis! Ik wil nu naar huis! We oefenen verder op wandelen zonder trekken. Komaan, thuis is daar, sneeeeel! Nee, dat kan niet, ik moet rustig naast Xana wandelen.

Ik doe het. Ik hou me in.

Op de oprit doen we nog een spelletje. Pfiew, ik ben veel rustiger nu. Binnen val ik als een blok in slaap. We zijn nog geen kwartier weggeweest en we hebben nog geen 200m ver gestapt, maar ik ben doodop. Doodmoe. Lola en Shaggy zijn nog in de keuken. Ik ben wel geïnteresseerd, maar aan de lange leiband doet het me niets. Ik krijg voertjes voor kalm op mijn matje liggen.

Shaggy gaat naar boven. Lola blijft bij mij. Boden ligt in de living. Ik slaap en slaap.

We mogen buitenspelen! Joepie! Na een kort plasje zoek ik Boden op om te spelen. Wat leuk! We spelen gezellig, maar toch vind ik het soms nog een beetje eng.

Ik loop een keer hard weg en schuif uit, pardoes met mijn snufferd op het terras. Ik bekom even, maar vooraleer Xana en mama me kunnen tegenhouden, ben ik alweer op pad. Boden loopt mee. Ik loop zo hard ik kan, maar eigenlijk heb ik nu wel een beetje pijn. Ik piep tijdens het lopen. Verdorie, ze hebben het gehoord en ik moet dus naar binnen... Boden mag nog even buiten een balletje gooien, ik wil dat ook! Waarom mag het niet? Naar het schijnt zijn mijn achterpootjes nog wat te zwak, de spieren zijn niet sterk genoeg. Ik krijg fitnessoefeningen van Xana en ze masseert mijn achterpootjes, maar ik vind lopen zo leuk! Ik ken alleen een slefje en hard lopen, iets ertussen doe ik eigenlijk niet... Met zo over van die stokken te wandelen ben ik dat wel wat aan het leren. Dat voelt ook wel goed, die stapjes. Ik heb al gehoord dat ze met me willen gaan zwemmen. Wat zou dat zijn? Ik ken het niet! We zullen het moeten ondervinden...

Binnen mag ik een kartonnen doos mollen en een plastieken fles en dan val ik weer ineens als een blok in slaap.

In de late namiddag gaat Boden met Xana buiten voor training. Het ziet er leuk uit en ik wil meedoen! Ik wil zo hard meedoen dat ik op de deur spring en op de hondenbak.

Boden komt terug binnen en dan is het aan mij. We doen oefeningetjes rond wandelen, over stokken stappen, bedje, zitten en blijven, zelfbeheersing (wat is dat moeilijk, zeg!!!),...

Ik kom terug binnen en dan ga ik rusten. Xana moet weg. Als ze weg is, barst mijn puppygeweld los! Ik loop over de zetel, het bedje van Boden, haal de speelbak leeg,... en dan val ik als een blok in slaap. Wanneer Xana toekomt, begroet ik haar met slaperig hoofd. Even plassen en dan terug slapen...