Dagboek van Brooklyn - 30 mei 2020

Ik ben vroeg wakker. Ik hoor de vogeltjes fluiten en ik wil naar buiten.

Mama haalt me uit de bench. Boden komt me al begroeten.

We gaan meteen naar buiten. Ik doe pipi op de plek waar ik al iedere keer ben geweest. Xana zegt dat ik dat snel heb geleerd.

Ik wil ravotten met Boden, maar ik mag niet. Ik moet aan de leiband blijven. Gisteren had ik m’n pootje pijn gedaan en de baasjes willen voorkomen dat ik het terug bezeer. Ja, ik geef het toe: ik kan nogal onstuimig zijn...

Er wordt weer naar de katten geblaft. Old news, nu hoor! Ik ben geïnteresseerd in die rare creaturen op hun slanke pootjes. Ik wil ze beter leren kennen, maar Boden moeit zich steeds.

Ik pak weer alles in m’n mond dat ik kan vinden. Ik krijg een doosje: ten aanval!!! Ik maak het heleaam kapot!

Boden passeert om te gaan trainen met Xana. Wat zouden ze doen? Ik ben benieuwd en klim op de hondenspullenbak naast de achterdeur, ik kan net niet door het raampje kijken. Mama zegt dat het niet mag. Ze haalt me eraf.

Boden komt terug binnen en ik mag gaan trainen. Wat gaan we doen? Hééé, wat ligt hier allemaal? Stokken! Spelen!! Nee, dat mag niet. Ik leer dat het Cavalletti zijn, blijkbaar moet ik gecontroleerd stappen zodat mijn bespiering in de achterhand sterker kan worden. Dat gaat goed over 1 stok en dan over 2. Soms tik ik met m’n tenen de stok aan, maar da’s niet zo erg. Ik blijf beheerst. Ik wandel ook over een loopplatform dat op de grond ligt. Daarna doen we nog een oefeningetje met een kegel. Ik steek heel m’n kop erin. Xana is verbaasd! Ik heb dat al geleerd, probeer ik haar duidelijk te maken. Ik doe het nog eens en nog eens! Zie je wel? Ik kan het!

Dan wandelen we nog een stukje door de tuin. Leuk, zeg!

We gaan weer naar binnen. Ik in de keuken en Boden in de living.

We liggen ieder op ons plekje.

Xana vertrekt weer. Waar zou ze naartoe gaan?

Mama blijft bij mij. De bel gaat. Mama gaat naar de deur. Ik blijf gewoon braaf liggen terwijl Aaron komt oppassen. Ik slaap lekker verder.

Xana komt thuis! Hallloooooo!!! Ze geeft me een aaitje en begroet Boden achter het hekje. Dan is het aan mij om te begroeten. We mogen buiten. Ik wil weer gek spelen, maar het mag niet. Ik moet voorzichtig doen met m’n achterhand. Als ik hard loop, zwieber ik van links naar rechts vanachter, dus die spieren moeten echt eerst goed worden opgebouwd. Natuurlijk mag ik wel even kort met Boden spelen, maar niet te veel rondcrossen. We moeten allebei aan de lange leiband. De katten zijn namelijk ook buiten.

Ze kwamen een aantal keer voorbij en dan is er niets gebeurd. Twee keer heeft Boden kort naar ze geblaft.

Xana zet de schelp neer en doet er water in. Ik bijt in de rand. Oei, dat mag niet, ik krijg wat anders om op te bijten. Ze speelt met Boden met de slang waar water uitkomt. Ik ben wat bang en blijf wat afzijdig. Ik drink van de schelp, maar ga er niet in. Een waterpot omgooien is veel interessanter...

Nu chill ik in de zon en straks weer in de schaduw. Heerlijk, zzzzzzzz....

We mogen in de namiddag eventjes spelen samen. Leuk! Niet te veel en niet te lang zodat ik mijn pootje niet zou bezeren. Ik lik nu ook heel vaak aan mijn achterkant. De dierenarts zei dat ik vaginitis heb, maar dat dat normaal is voor een jonge teef. Ik heb geen koorts, dus moet er niks gebeuren. Mijn baasjes vertrouwen het toch niet helemaal. Ik heb zo hard gelikt dat het nu helemaal rood ziet. Ze kalmeren het wat met wat kamillewater, dat helpt. Ik moet er niet meer aan bijten of likken.

Ik ben heel lang buiten, dus wanneer ik ’s avonds in mijn bench ga, val ik als een blok in slaap.