Dagboek van Brooklyn - 12 juni 2020

Ik voel de lentekriebels. Ze kriebelen zo heerlijk. Ik wil naar buiten! Om 5u26.... Vroeg dus, jajaja! Ik ben een vroege vogel! Helaas laten ze me nog een tijdje wachten...

De katten krijgen eten. Boden mag uit de bench en dan is het pas aan mij! Maar hé, wat gebeurt daar nu??? Er vallen voertjes in mijn bench! Wat gek! Ik peuzel ze op. Dan gaat het deurtje open. Xana gooit voertjes in de bench en eruit en weer erin en eruit. Leuk spelletje! Dan gaan we pipi doen, aan de leiband. Boden is al buiten en ik wil spelen. Ik mag los! Joepie! Let’s play!!!

Terug binnen zijn de katten in de living. Ik krijg een voerpuzzel. Da’s tof, hoor!

We gaan naar buiten, maar hé, wat is dat? Ik moet in de buitenren. Daar heb ik niet voor getekend! Ik moet erin... Xana gooit voertjes om te zoeken. Ik vind er twee en stop ermee. Ze traint met Boden in de tuin. Ik zie hen. Ik spring tegen de deur en het hek. Af en toe piep en jank ik. Xana gooit nog meer voertjes over het hek. Njammie, zoeken!

Dan is het aan mij! Boden moet ook in de buitenren. Hij krijgt ook wat gestrooide voertjes en zoekt ze.

Ik doe mijn oefeningetjes en spelletjes in de buitenren en -hok. Wat leuk, zeg! Het is niet iets om alleen maar ‘alleen’ te zijn... Check!

Xana gaat weg. We krijgen allebei een kalfspees en ik krijg ook nog een Kong. Ik moet in de bench in de living. Er staat iets geks naar mij te kijken... Een camera op drie pootjes!

Ze is terug! Joepie! Ik hoorde haar al en jammerde even. Boden mag buiten. Mij komt ze halen met de leiband. Pipi doen!!! Ze haalt de camera op en checkt... Er staat niks op... Niks... Daar heeft ze dus helemaal niks aan!

Ik vind het grappig, maar aan de andere kant ook niet. Nu weet ze niet of ik flink ben geweest alleen. Ze weet niet dat ik een hele tijd heb geslapen of dat ik een hele tijd heb gejammerd. In elk geval ben ik een beetje moe wanneer ik uit de bench kom, dus ze gaat ervan uit dat ik niet veel geslapen heb...

Buiten komen we de katten tegen. Dat gaat goed. Wanneer Lola en Shaggy beide in de keuken zijn, mag ik los. We spelen en liggen wat in het zonnetje.

Plots hoort Boden iets vanvoor. Hij gaat erop af. Ik ook. Hij blaft. Ik een beetje. Xana komt ons met de leiband halen. Even naar binnen. De meneer komt iets ophalen.

We mogen terug buiten. Ik graaf een put onder de rododendron. Ik kan er niet afblijven, dus moet ik aan de lange leiband.

Het overtrekt en men had onweer voorspeld, dus gaan we naar binnen. Boden kruipt op z’n dekentje voor de zetel. Ik volg Xana nog een tijdje. Ze gaat even naar de hal en dan zie ik m’n kans op om de zetel te kruipen. Oei, ze heeft het gezien. Ze haalt me van de zetel. Ik val meteen in slaap op een dekentje in de keuken.

We slapen een hele tijd. Ik snurk heerlijk. Ik word als eerste weer wakker en moet gelijk pipi doen. Xana neemt me los mee in de tuin. We wandelen wat rond. Het is gezellig zo met ons tweetjes.

Boden komt ook buiten. Ik begroet hem enthousiast. Wat leuk!! Oh, hij moet dringend plassen... We spelen even, maar niet te wild. We doen heel normaal. Xana wandelt nog wat mee rond en dan gaan we gewoon met haar mee.

Dan krijg ik in de keuken een Kong en gaan Xana en Boden naar buiten. Wanneer Xana terug binnenkomt, is de Kong nog niet op. Ze schept hem leeg in een voerbakje, zodat ik het sneller op heb. Ik geraak soms een beetje gefrustreerd van de Kongs (nou ja, dat is het punt er ook van natuurlijk: tolerantie voor frustratie – maar dat heb ik dus nog niet zo heel veel en nog niet elke dag). Ik mag mee buiten om te trainen. We doen snel heel veel leuke dingen, ik hou echt van snel iets doen... Verdraaid, het begint te gieten. We snellen naar binnen. De katten zijn in de keuken. Ik hoor Boden blaffen en ik trek naar Shaggy. Ik ben aan de leiband. Ik krijg voertjes voor rustig naar de katten kijken. Super! Ik doe m’n best. Dan brengt Xana me naar de living. Zij gaat terug om af te wassen. Ik spring tegen de deur op. En nog eens. En nog eens... Dan komt ze bij ons terug in de living zitten en tokkelt op haar machientje. Ik ga op het verhoogde bedje liggen en rust nog een poosje. Ja hoor, ik word een grote meid dat begint te snappen dat ik soms moet rusten om er dan weer tegenaan te kunnen. Zo supermoe zijn en over the top, daar is eigenlijk niet veel goeds aan...

’s Avonds als de mensen aan het eten zijn, speelt mijn jong zot weer op. Ik spring wel twintig keer op de zetel en stuif door het huis.

Als we voor de nacht nog een keertje moeten gaan plassen, regent het pijpestelen. Ik ga niet naar buiten, wat denken jullie wel? No way ga ik daar door! Ik blijf als verankerd aan de deur staan. Ze nemen me toch mee. Ik vind geen geschikt, droog plekje om alles te doen. Ze blijven maar met me rondwandelen. Hallllloooo, worden jullie dat niet beu in de regen? Ikke wel, hoor. Dan brengt Xana me naar de rododendron, daar kan ik wel relatief droog mijn gevoeg doen. Eindelijk! Slaapwel!