Dagboek van Brooklyn - 11 juni 2020

De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier. 







DAGBOEK VAN BROOKLYN 

11 juni 2020

Vanmorgen ben ik extra vroeg wakker. Ik blaf en piep. Ik wil naar buiten!
Na de eerste plas, gaan we terug naar binnen. Ik krijg een likmatje. Da’s de eerste keer. Ik gebruik het goed. Als het op is, wil ik het wel stukbijten, maar mama is er op tijd bij!
Xana en Boden gaan wandelen. Ik blijf bij mama thuis. Ik wil mee, dus ik spring weer op de hondenbak en tegen de deur.
Daar zijn ze eindelijk weer. Ik mag mee naar buiten. Oei, de poort gaat open. Moeten we echt buiten buiten? We spelen spelletjes op de oprit. Oké, dat is zo slecht nog niet. Gelukkig! We stappen ook een beetje verder. Dat durf ik nog wel. Er komen veel auto’s voorbij en ook wel wat fietsers. Ik ben wel een beetje bang, maar ik weet dat ik goed word geholpen.

Terug binnen krijg ik een Kong en dan ga ik lekker slapen.
Xana en Aaron zijn een tijdje weg. Ik ben samen met Boden bij mama. Zij zorgt goed voor ons. Wij slapen een poosje en net wanneer ik buiten pipi was gaan doen, komen Xana en Aaron terug aan. Ik ben weer terug wat wild en woest. Ik klim op de hondenbak, op de stoel en sta met m’n voorpoten op het aanrecht. Ik wil constant met Boden spelen, maar dat mag eigenlijk niet. Ze stoppen me telkens als ik in z’n poot hap of wanneer ik onder hem door wil lopen. Eigenlijk gaat dat nog maar net goed, anders zou ik Boden opscheppen... Maar het mag dus niet... Stom!

Xana neemt Boden mee naar buiten voor een korte trainingssessie. Dat wil zeggen dat het zo dadelijk wel aan mij zal zijn. Joepie! Ik wil ook! Ik spring tegen de deur en zet me op de hondenbak.
Mama is boos op me omdat ik me niet kan inhouden.
Boden en Xana zijn terug binnen. Hij gaat naar de living en ik mag mee naar buiten. Ik moet blijven vooraleer de deur opengaat. Pff, blijven, dat is zooooo moeilijk. Maar echt zoooooo moeilijk. Het duurt lang vooraleer de deur eindelijk opengaat...
Ik vang voertjes en doe magic hand. Wanneer een fietser stopt voor de deur om te telefoneren, doen we oriëntatiespelletjes. Echt leuk. Ik snap het! Ik moet ook zitten en liggen en staan en ik moet voertjes niet meteen uit de hand eten. Nog zoiets aartsmoeilijk! Jeetje!
Daarna doen we nog loopoefeningetjes met de whip it. Ik mag met het speeltje spelen. Ik los het ook gewoon terug. Ik doe het goed.
Dan weer terug naar binnen.

Shaggy is in de keuken. Ik negeer hem. Maar dat kan ik niet voor altijd. Dus ik kijk ook naar hem en dan wil ik van naderbij kijken... Dan hoor ik ‘kssss’ en dan blaft Boden. Ik blaf op m’n allerhoogst mee (echt niemand zou geloven dat dat mijn blafje is, maar het is nu zo...). In een levering voer zat een speelgoedje gratis bij. Dat krijg ik. Ik vind het een leuk speelgoedje. Shaggy is nog steeds mee in de keuken. Soms stop ik met spelen om te gaan kijken. Ik blaf dan heel hoog.

Shaggy loopt naar de living. Ik ben bezig met m’n spelletje, dus ik zie hem niet.
Ik ben langzaam in slaap aan ’t vallen, wanneer hij terug over het hekje de keuken in springt.
Ik sta recht en ga op ‘m af. Xana is niet op tijd om me goed tegen te houden. Hij springt weer over het hekje de living in. Daar staat Boden hem al jankend op te wachten. Hij zit onder de salontafel. Boden blaft hoog en piept ertussen. Xana probeert de kat onder de salontafel uit te halen, maar dat lukt niet. Boden komt bij mij aan het hekje staan. Shaggy ziet z’n kans en gaat op de grote tafel zitten. Ik kom weer tot rust in de keuken.

De namiddag verloopt heel chaotisch... Ik slaag er tot twee keer toe in om het hekje om te gooien en achter Shaggy aan te snellen. De eerste keer is Xana boos en pakt ze ons bij de halsband om ons buiten te zetten. Ik ben geschrokken, dus ik wandel gewoon rustig in de tuin. Boden ook. Dan mogen we terug binnen.
Xana traint met Boden in de living. De deur naar de keuken is dan dicht. Het poortje ervoor dus ook. Ik spring een aantal keer tegen de deur. Tot mama me terechtwijst en me op m’n bedje laat liggen.

Dan is het aan mij. Xana traint met mij in de keuken. De deur staat open en het hekje is dicht. Boden bekijkt me vanachter het hekje.
Xana wilt de snuffelmat halen en ik ren haar achterna. Ik schiet tegen het hekje en het hekje is los. Dan zie ik Shaggy en ik loop erachter. Boden blaft ook en achtervolgt Shaggy ook. Xana pakt ons bij de halsband en zet ons in de keuken, dan gaat ze zelf naar buiten.
Mama pakt de leibanden en zet ons even in het buitenhok. Ik vind dat niet leuk. Ik haat het echt. Ik probeer te ontsnappen. Ik jank en piep en blaf. Na 5 minuten, wanneer ik stil ben, mag ik er weer uit.
Ik krijg binnen een Kong in mijn bench. Zodra die op is, jank en piep ik ook in de bench. Ik moet erin blijven zitten. Ze praten wel met mij, dat helpt lichtjes. Er staat ook muziek op.

De bel gaat. Ik hoor mensen. Daar word ik rustig van. Ik jank en piep niet meer. Ik mag uit de bench. Ik knuffel met Boden en dan ga ik op m’n bedje liggen.



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop