Dagboek van Boden - 31 mei 2020
De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier.
DAGBOEK VAN BODEN
31 mei 2020
Vandaag woont Brooklyn hier al een week. Elke dag leren we elkaar beter kennen. Ik vind het nog moeilijk om overzicht te hebben over haar en de katten. Ik reken erop dat ik dat nog wel leer. Ik heb gewoon tijd nodig.
We gaan zodra Xana en mama beneden zijn, wandelen. Leuk! Er is nog niet veel volk in het bos.
Brooklyn heeft nog moeite met wandelen zonder trekken. Ze wil vooral vlak bij mij zijn, maar eigenlijk wil ik gewoon een beetje mijn eigen ding doen. Ik heb vandaag ook wat moeite met wandelen zonder trekken. Ik trek ook af en toe hard aan de leiband. Ik wil vooruit en niet altijd moeten wachten op de puppy...
Terug aan de straat kruipt een geurtje in m’n neus en wil ik daar achteraan. Ik blaf. Brooklyn is bang. Ze kruipt wat weg. Maar blaft dan ook.
Thuis krijg ik een lekkere Kong en val ik snel in slaap. Ik slaap zelfs met mijn pootjes in de lucht, relaxxxxx...
Brooklyn wordt wakker en moet plassen. Ze komt Lola tegen. Ik hoor Lola blazen naar haar, dus ik blaf, ook al ben ik binnen en zij buiten.
Xana komt me halen. Ik zie de katten en ik zie Brooklyn. Ik blaf soms naar de katten, maar haal niet meer uit. Ik voel dat het betert.
We gaan terug naar binnen. Ik ga in m’n bench liggen en val terug in slaap.
Er komen mensen hun auto brengen en Brooklyn mag gaan kijken. Daarna valt ze weer als een blok in slaap.
Dan komen de katten binnen. Lola wordt achternagezeten door Brooklyn en mezelf, ik ook blaffend. Ze spurt weg. Shaggy komt met Xana binnen. Brooklyn wilt onderzoeken en mag ook, maar ze gebruikt haar mond. Ik blaf, maar blijf redelijk rustig voor de rest.
We mogen buiten. Brooklyn moet rustig spelen, dus spelen we een beetje en dan gaat ze aan de lange leiband. Ik geniet ondertussen ook van het zonnetje en pik een hazeslaapje mee hier en daar. Zalig!
’s Avonds moeten we even in ons hok. Mama zit bij Brooklyn in de ren zodat ze het niet zo eng vindt. Ik vond het in het begin ook een beetje eng en werd er nerveus van, maar nu is dat veel beter. Ik hoop dat dat voor Brooklyn ook zo is.
We mogen terug in de tuin. We spelen even samen.
Binnen oefenen we nog met de katten. De katten passeren en we zijn allebei rustig. Ik vind het wel nog steeds heel moeilijk. Ik val in slaap op m’n bedje.
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.